سوال :دلیل و مدرک بلند شدن هنگام شنیدن نام مبارک امام زمان )عج( چیست؟
پاسخ :احترام حضرت بقیةالله به شکلی ویژه انجام می شود و آن برخاستن هنگام شنیدن لقب مخصوص آن بزرگوار )قائم (است.
 روزی دعبل خزاعی, شاعر معروف اهل بیت, خدمت امام رضا)علیه السلام( رسید و اشعاری درباره معصومان قرائت کرد. وقتی به ابیات ویژه امام زمان)علیه السلام( رسید, حضرت امام رضا)علیه السلام( بی درنگ دست بر سر نهاد  به احترام از جای برخاست و فرمود: ای خزاعی, بدان که روح القدس این ابیات را بر زبانت جاری ساخته است. بر اساس روایتی دیگر, آن حضرت به دعبل فرمود: خداوند دیدنش را روزی ات سازد و با او محشورت گرداند...  )1(
 در خصوص این احترام ویژه نکته لازم به ذکر است:
 1. عالم فرزانه شیعی میرزا حسین نوری می نویسد: براساس نقل برخی از دانشمندان, روزی در مجلس امام صادق)علیه السلام( نام مبارک حضرت مهدی)علیه السلام( برده شد و امام صادق)علیه السلام(, به جهت تعظیم و احترام, از جا برخاست.)2(
 2. درباره قیام )ایستادن(, به هنگام ذکر نام  قائم , مطالبی ذکر کرده اند, از جمله این که این احترام موجب توجه خاص آن امام به قیام کننده می شود. ولی حکمت اجتماعی و اقدامی آن نیز نباید مورد غفلت قرار گیرد. آمادگی افراد, در هر آن, برای  قیام  و مبارزه و جهاد, در راه تحکیم عدالت جهانی ,و حفظ حقوق انسان ها واجد اهمیتی به سز است. شیعه منتظر - بلکه هر مسلمان - در عصر غیبت, باید همواره دارای چنین هدفی باشد, و در راه تحقق آن, به وسایل گوناگون بکوشد, و تا آن جا این آمادگی را داشته باشد و ابراز دارد  که هر گاه نام پیشوای قیام )قائم(, ذکر می شود به پاخیزد, و آمادگیِ همه جانبه خویش را نشان دهد, و این آمادگی را, همیشه, به خود و دیگران تلقین و در خود و دیگران تحکیم کند.)3(
 3. آیت الله سید محمود طالقانی در این باره می نویسد:
 این دستور قیام, شاید برای احترام نباشد, والاّ باید برای خدا و رسول و اولیای مکرم دیگر هم به قیام احترام کرد, بلکه دستور آمادگی و فراهم کردن مقدمات نهضت جهانی, و در صف ایستادن, برای پشتیبانی این حقیقت است. کوچکترین اثر بدبینی, بی رغبتی به خدمات اجتماعی و دلسردی از اقدام به کارهای عام المنفعه و نیکو است. پس توجه دادن مردم به آینده درخشان و دولت حق و نوید دادن به اجرای کاملِ عدالت اجتماعی و تأسیس حکومت اسلام و ظهور یک شخصیتِ خداساخته و بارز که مؤسس و سرپرست آن حکومت و دولت است, از تعالیم مؤسسان ادیان است و در مکتب تشیع, که مکتب حق اسلام و حافظ اصلی معنویات آن است, جزءِ عقیده قرار داده شده, و پیروان خود را به انتظار چنین روزی ترغیب نموده, و حتی انتظار ظهور را از عبادات دانسته اند, تا مسلمانان حق پرست, در اثر ظلم و تعدی زمامداران خودپرست و تسلط دولت های باطل و تحولات اجتماعی بزرگ و حکومت ملل ماده پرست, اعم از شرقی و غربی, خود را نبازند و دل قوی دارند و جمعیت را آماده کنند. و همین عقیده است که هنوز مسلمانان را امیدوار و فعال نگاه داشته است. این همه فشار و مصیبت, از آغاز حکومت دودمان دنائت و رذالت اموی تا جنگ های صلیبی و حمله مغول و اختناق و تعدیهای دولت های استعماری, بر سر هر ملتی وارد می آمد, خاکسترش هم به باد فنا رفته بود. ولی دینی که پیشوایان حق آن, دستور می دهند که چون اسم صریح  قائم , مؤسس دولت حقه اسلام, برده می شود, به پا بایستید, و آمادگی خود را برای انجام تمام دستورات اعلام کنید, و خود را همیشه نیرومند و مقتدر نشان دهید, هیچ وقت نخواهد مرد...)4(
 
پی نوشت:
1( منتخب الاثر, ص 505.
2( النجم الثاقب, ص 444.
3( محمد رضا حکیمی, خورشید مغرب, ص 462.
4( مجله مجموعه حکمت, شماره 1 و 2, سال 3.